Prezydent powołał Społeczną Radę ds. Obchodów Roku Bolesława Barbackiego

Dzisiaj (21 stycznia) w ratuszu włodarz miasta wręczył akty powołania do Społecznej Rady ds. Obchodów Roku Bolesława Barbackiego. Nominację otrzymali:

• Magdalena Majka - Zastępca Prezydenta Miasta
• Antoni Malczak - emerytowany Dyrektor Małopolskiego Centrum Kultury „Sokół”,
• Andrzej Zarych - Dyrektor Małopolskiego Centrum Kultury „Sokół” (akt powołania odebrał zastępca Piotr Gąsienica),
• Leszek Zegzda - Przewodniczący Komisji Kultury, Sztuki i Współpracy z Miastami Partnerskimi w Radzie Miasta Nowego Sącza,
• Robert Ślusarek - Dyrektor Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu (akt powołania odebrał zastępca Sławomir Czop),
• Marcin Poręba - Dyrektor Wydziału Komunikacji Społecznej i Kultury Urzędu Miasta Nowego Sącza,
• Maria Molenda - Prezes Fundacji Nomina Rosae Ogród Kultury Dawnej,
• Marek Rylewicz - Dyrektor Sądeckiej Biblioteki Publicznej im. J. Szujskiego,
• Benedykt Polański - Dyrektor Miejskiego Ośrodka Kultury w Nowym Sączu,
• Czesław Sarota - Dyrektor Zespołu Szkół nr 3 im. Bolesława Barbackiego w Nowym Sączu,
• Milenia Małecka-Rogal - Dyrektor Pałacu Młodzieży w Nowym Sączu,
• Mariusz Brodowski – artysta.

Chciałem wyrazić swoją radość, bo od tylu miesięcy na jednej sali nie spotkało się tyle szacownych osób, przedstawicieli świata tej wyższej kultury. Każdy z państwa to nazwisko nietuzinkowe w zakresie kultury, ma swoje doświadczenia, dorobek, bardzo zasłużony dla kultury nie tylko sądeckiej, ale także polskiej. Tym bardziej cieszę się z tego spotkania oraz z tego, że tym skromnym wręczeniem aktów powołania możemy zainicjować rok Bolesława Barbackiego. Mam nadzieje, że powolutku będziemy wracać do tej normalności i właśnie ten rok będzie tym, w którym wrócimy do normalnych kontaktów również w świecie kultury. Nowy Sącz to miasto, które w tym kierunku chce się rozwijać i będzie - mówił prezydent.

Po krótkiej uroczystości odbyło się pierwsze, robocze spotkanie Rady podczas którego dyskutowano nad tym jak będzie wyglądał ten rok w sądeckich wydarzeniach.

***

Bolesław Barbacki syn Leona Barbackiego i Heleny Barbackiej z Pawłowskich, urodził się 10 października 1891 r. w Nowym Sączu. Od wczesnego dzieciństwa przejawiał zainteresowanie rysunkiem. Już w wieku 5 lat jego ulubioną zabawą było szkicowanie ołówkiem na papierze. Jako uczeń gimnazjum w Nowym Sączu rozpoczął nadprogramowe lekcje rysunków u malarza Antoniego Broszkiewicza. W wieku 15 lat wraz z kolegą Romualdem Mossoczym założył patriotyczne Koło Filareckie, które gromadziło uczniów gimnazjum i za cel stawiało sobie przyswajanie rówieśnikom wartości patriotycznych. W tym okresie powstały jego pierwsze obrazy olejne na płótnie, których tematyka nawiązywała do tradycji powstań narodowych – „Ostatni Rzymianie”, „Powrót Legionów”, „Erynie”.

W latach 1910–1914 Barbacki studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, w klasie profesora Teodora Axentowicza. Równocześnie rozpoczął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, początkowo na Wydziale Filozoficznym, przenosząc się następnie na Wydział Prawa, który ukończył w 1916 r. W Akademii Sztuk Pięknych był wyróżniającym się studentem – w każdym semestrze otrzymywał I nagrodę w klasie, przyznawaną zwyczajowo przez prof. Axentowicza.

W listopadzie 1914 r. po wybuchu I wojny światowej wyjechał wraz z ojcem i rodziną do Ischlu w Tyrolu. Kilka miesięcy, które tam spędził, wykorzystał na malowanie alpejskich pejzaży, portretowanie miejscowej inteligencji oraz poznawanie zbiorów malarstwa w Monachium i Salzburgu. Tęskniąc cały czas za domem powrócił w czerwcu następnego roku do Nowego Sącza.

Rok 1916 był przełomowy dla kariery artystycznej Barbackiego. Ukończył wówczas studia prawnicze, ale postanowił poświęcić się całkowicie malarstwu. Utwierdziła go w tym przekonaniu pierwsza publiczna wystawa jego prac, zorganizowana przez krakowskiego malarza Eugeniusza Grosa w nowosądeckim oddziale Czerwonego Krzyża. Wystawa ta została entuzjastycznie przyjęta, a uznanie z jakim spotkał się malarz i złożone zamówienia na portrety, przekonały go ostatecznie do rezygnacji z zawodu prawnika.

W 1918 roku zorganizował stałe Towarzystwo Dramatyczne w Nowym Sączu, w którym pracował jako aktor, reżyser, scenograf i instruktor aż do wybuchu II wojny światowej. W 1920 r. Barbacki rozpoczął pracę jako nauczyciel rysunku w gimnazjum żeńskim. Od października 1924 r. do czerwca roku 1925 przebywał w Paryżu, gdzie zajmował się głównie studiowaniem dzieł klasycznego malarstwa w Luwrze.

W 1926 r. założył trzyletnią krawiecką Szkołę Przemysłową Żeńską Towarzystwa Szkoły Ludowej w Nowym Sączu. Placówka ta, której był dyrektorem do 1937 r., miała na celu wykształcenie zawodowe ubogich dziewcząt z niższych warstw społecznych. Następnie w 1929 r. założył Wytwórnię Przemysłową Towarzystwa Szkoły Ludowej, która stała się miejscem pracy dla wielu absolwentek. W 1932 r. Barbacki został wybrany prezesem nowosądeckiego Towarzystwa Gimnastycznego Sokół, w którym działał od 1919 roku. Funkcję prezesa pełnił do 1939 r. rozszerzając ciągle działalność Sokoła i usprawniając jego organizację.

Po rozpoczęciu II wojny światowej i wkroczeniu Niemców do Nowego Sącza Barbacki pozostał w mieście i zajął się zabezpieczeniem biblioteki znajdującej się w Sokole oraz wyposażenia teatralnego Towarzystwa Dramatycznego. 20 stycznia 1941 r. został po raz pierwszy aresztowany przez gestapo. Wypuszczono go po miesiącu brutalnych przesłuchań. Mimo namowy wielu osób Barbacki nie zdecydował się ukrywać ani wyjechać z miasta. 2 lipca 1941 r. został ponownie aresztowany. W więzieniu wykonał swoje ostatnie prace, rysując na przemyconym papierze około 30 ołówkowych portretów współtowarzyszy niewoli. 21 sierpnia 1941 r. Bolesław Barbacki został rozstrzelany wraz z grupą 45 polskich więźniów przez hitlerowców w Biegonicach pod Nowym Sączem.

Malarstwo Bolesława Barbackiego jest najczęściej kojarzone z realistycznymi portretami olejnymi – są one dominującą formą w jego twórczości. W swoich obrazach dążył do możliwie najwierniejszego oddania cech portretowanej osoby. Unikał idealizowania postaci, stosowania symboliki i nowoczesnych form malarskich operujących schematem. Świadomie odrzucał ideologię współczesnych mu awangardowych kierunków, nie utożsamiał się z żadnym z ruchów ideowych ani żadną grupą twórczą.

Przez cały okres swojej twórczości dążył do doskonalenia swojego warsztatu w kierunku umiejętności wiernego oddania natury. Kładł nacisk na uzyskanie harmonii barw i światła. Jego późniejsze obrazy zawierają bardziej dynamiczną kompozycję tła pod względem zastosowanych w nim kolorów. Portretowane postaci są zawsze bardzo plastyczne, o wyraźnym rysunku bryły. W tematyce swojego malarstwa Barbacki sięgał również po motywy z pejzażem, wnętrzem lasu, drogą czy strumieniem. Malował też sceny z życia codziennego przy dworkach, martwą naturę, a także portrety zbiorowe i akty. Był artystą bardzo pracowitym, jego dorobek malarski to około 800 prac sztalugowych (Wikipedia).