Zabezpieczona przed deszczem i czasem. Kaplica dworska po remoncie

Muzeum Regionalne Ziemi Limanowskiej zakończyło remont konserwatorski dachu kaplicy dworskiej z drugiej połowy XIX wieku, wpisanej do rejestru zabytków pod numerem A. 599. Projekt został zrealizowany dzięki wsparciu finansowemu Województwa Małopolskiego w ramach programu „Ochrona Zabytków Województwa Małopolskiego 2025”.

Łączny budżet tegorocznego przedsięwzięcia wyniósł 50 tysięcy złotych, z czego 30 tysięcy złotych pochodziło z dotacji wojewódzkiej, a pozostałe 20 tysięcy złotych stanowił wkład własny, w całości sfinansowany ze środków Miasta Limanowa.

W ramach prac wymieniono poszycie dachowe wraz z orynnowaniem i drewnianą konstrukcją dachu, a także wstępnie oczyszczono cokół i elewację budynku. Prace te znacząco ograniczą dalszą degradację kaplicy spowodowaną działaniem czynników atmosferycznych i biologicznych.

Wykonawcą zadania została firma DachMan Usługi Dekarskie Piotr Król z Mordarki, wyłoniona w drodze otwartego postępowania ofertowego. Projekt remontu opracował inż. arch. Piotr Gara, uzgodniony z Wojewódzkim Urzędem Ochrony Zabytków w Krakowie – Delegaturą w Nowym Sączu oraz zatwierdzony przez Starostwo Powiatowe w Limanowej. Program prac konserwatorskich przygotowali inż. arch. Piotr Gara oraz mgr Józef Stec, natomiast konserwatorem nadzorującym prace był Antoni Kałużny z Krakowa. Inspektorem nadzoru budowlanego był inż. arch. Tomasz Pietrzak.

W kolejnych latach planowane są dalsze prace zabezpieczające kaplicę. W pierwszej kolejności przewidziano wykonanie izolacji pionowych z drenażem, co zapobiegnie podciąganiu wilgoci z gruntu. Późniejsze etapy obejmą naprawę elewacji zewnętrznej, podłoża z kostki brukowej oraz murów, a ostatecznie prace konserwatorskie we wnętrzu kaplicy, wymagające jej wcześniejszego osuszenia. Realizacja tych zadań będzie uzależniona od pozyskania kolejnych dofinansowań.

Kaplica dworska poświęcona św. Walentemu, pierwszemu patronowi miasta Limanowa, została ufundowana w drugiej połowie XIX wieku przez Antoniego Józefa Marsa i jego żonę Franciszkę z domu Żelechowską, a wzniesiona finalnie w 1890 roku. Początkowo pełniła funkcję mszalną do 1945 roku, a w 1970 roku została zaadaptowana przez Muzeum Ziemi Limanowskiej PTTK na Izbę Pamięci Narodowej. W 1989 roku przywrócono jej funkcje sakralne, przeprowadzono niefachowe remonty i uzupełniono współczesnym wyposażeniem. Od tamtej pory obiekt pozostaje pod opieką Muzeum Regionalnego Ziemi Limanowskiej i służy przede wszystkim lokalnej społeczności.

Neogotycka, murowana kaplica z cegły, na kamiennym cokole, posiada absydę wydzieloną uskokiem. Wejście i okna, tzw. biforia, zamknięte są łukiem, a ściany posiadają ramowe podziały. Elewację frontową wieńczy attyka z krenelażem, a dach pięciospadowy pokryto dachówką ceramiczną. Obiekt otoczony jest murem od strony tylnej oraz żelaznym kutym ogrodzeniem od frontu.

Projekt został zrealizowany przy wsparciu Województwa Małopolskiego w wysokości 30 tysięcy złotych.